Ga naar de inhoud 
Medio jaren 80 trad ik in dienst bij Ajax als technisch directeur. Deze functie was nieuw in de wereld van het voetbal. Ik kreeg de leiding over een zeer goede, jonge, veelbelovende generatie voetballers. Dit was een compleet nieuwe uitdaging voor mij. De ervaringen en kennis die ik in mijn actieve carrière had opgedaan zou ik nu zelf kunnen gebruiken om ook als technisch directeur succesvol te kunnen zijn.
Door met goede trainers te werken en als voetballer ook een eigen mening te hebben over trainingswijzen, kon ik het nu gaan overbrengen op deze nieuwe generatie voetballers. Een groep met spelers als Marco van Basten, John van ’t Schip, Sonny Silooy, Rob Witschge, Dennis Bergkamp, Aron Winter. Ook koos ik voor Ronald Spelbos, Arnold Mühren en Jan Wouters.
Gebruik maken van mensen met ervaring, en een mening, die een aanvulling kunnen zijn op je eigen werkwijze heb ik altijd goed gevonden. Het zorgt voor de juiste balans. Ik hield de spelers voor dat alles voor hen een leerproces was, leer van de successen en de fouten door ze te analyseren. In het veld had ik ervaren spelers en in mijn trainersstaf koos ik voor praktijkmensen als Tonnie Bruins Slot.
Ik zocht derhalve naar de juiste balans met deze praktijkmensen, maar ik wilde de jonge spelers ook via andere wegen een leerproces laten doormaken.
Spanning en gebrek aan concentratie zijn funest voor goede resultaten. Spanning kan een persoon paralyseren, zodat je benen niet meer doen wat je wilt en concentratie is nodig om scherp te blijven. In deze periode vroeg ik Len Del Ferro om hulp.
Del Ferro had al naam gemaakt als zanger, zangpedagoog, ademspecialist en stottertherapeut. Zijn werkwijze was gebaseerd op concentratie op de middenrifspier in combinatie met een ademhalingstechniek die hij de flankademhaling noemde. Dat de hulp van Del Ferro een belangrijk aandeel heeft gehad in het behalen van de Europacup voor bekerwinnaars in 1987 staat voor mij als een paal boven water. Zijn werkwijze nam spanningen weg en gaandeweg werd de concentratie in het veld steeds beter.
De concentratie en het wegnemen van spanning waren ook de speerpunten in de stottertherapie die Len Del Ferro ontwikkeld had. Len vertelde mij veel over zijn methode en trok altijd een parallel; zijn cursisten deden met zijn stottertherapie aan topsport!
Ik heb daarover nagedacht en kwam op vele vlakken tot dezelfde conclusie. Vele zaken waar een topvoetballer, of een sporter in het algemeen, rekening mee moet houden, geldt ook voor een cursist bij Del Ferro. Ik merk dat tegenwoordig ook in mijn gesprekken en lezingen voor de Johan Cruyff Foundation. Del Ferro zei dat zijn cursisten door zich te concentreren beheersing kregen over hun middenrif en daardoor niet stotterden en dat ze ook, lichamelijke en geestelijke, spanningen wegnamen.
Ook op andere vlakken zijn er parallellen; denk maar eens aan discipline of opofferingen. Topsporters houden zich aan diëten en gedisciplineerde levenswijzen. Maar waar een sporter rust krijgt moet een cursist die stotteren wil oplossen de hele dag bij het spreken de Del Ferro methode toepassen. Dit eist een ijzeren discipline en levenswijze die erop gericht is van het stotteren af te komen.
En dan natuurlijk DE parallel; het hebben van een doel!! Een sporter wil Europees of Wereld of Olympisch goud. Voor iemand die stottert is het compleet oplossen van het stotteren de gouden medaille.
De paralellen met topsport zijn er op vele gebieden. Een mooi gegeven is dat ik met de Johan Cruyff Foundation ook veel beoog wat Len Del Ferro en tegenwoordig Ingrid Del Ferro, zijn dochter, en haar medewerkers waarmaken; het verlenen van hulp aan mensen om zich lichamelijk en geestelijk te ontplooien.
De handelswijze van Len en nu Ingrid Del Ferro heeft mij en vele mensen waarmee ik heb gewerkt, erg geholpen.
Met spreken heb ik in mijn leven nooit problemen gehad. Het instituut van Del Ferro is succesvol voortgezet door Ingrid Del Ferro. Volg de richtlijnen van de Del Ferro methode en behaal uw gouden medaille zodat spreken voor u ook geen probleem meer is.